Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. An eiusdem modi? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Immo videri fortasse. Duo Reges: constructio interrete. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

• Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
• Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
• Perge porro;
• In schola desinis.
• Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
• Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Illi enim inter se dissentiunt. Quod iam a me expectare noli. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Is es profecto tu.

Cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda optima, quae sint suavissima.

1. Et quidem, inquit, vehementer errat;
2. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
3. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
4. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?
5. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.
6. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Paria sunt igitur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Perge porro; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Magna laus. Minime vero istorum quidem, inquit. Memini vero, inquam; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. At iam decimum annum in spelunca iacet. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. At enim hic etiam dolore. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Quoniamque in iis rebus, quae neque in virtutibus sunt neque
in vitiis, est tamen quiddam, quod usui possit esse,
tollendum id non est.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter
nos agemusque communiter.